ثبات ولتاژ و خروجی جریان سلولهای خورشیدی پلی کریستالی نه تنها تحت تأثیر شرایط محیطی قرار می گیرد ، بلکه از نزدیک با فرآیند تولید و انتخاب مواد خود سلول نیز ارتباط نزدیکی دارد. در مقایسه با سلولهای خورشیدی مونوکریستالی ، سلولهای پلی کریستالی معمولاً از نظر راندمان تبدیل فوتوالکتریک و پایداری خروجی به دلیل بی نظمی ساختار کریستالی آنها کمی پایین تر هستند. اگرچه سلولهای پلی کریستالی هزینه تولید کمی دارند و برای کاربردهای در مقیاس بزرگ مناسب هستند ، اما نوسانات ولتاژ و جریان آنها معمولاً آشکارتر است ، به خصوص در محیط های شدید مانند کم نور یا درجه حرارت بالا.
تغییر در شدت نور به طور مستقیم بر جریان خروجی سلول تأثیر می گذارد. خروجی فعلی سلولهای خورشیدی پلی کریستالی معمولاً متناسب با شدت نور است. هنگامی که شدت نور ضعیف باشد ، خروجی جریان سلول به همین ترتیب کاهش می یابد و از این طریق بر توان خروجی سلول تأثیر می گذارد. در زیر نور قوی ، جریان افزایش می یابد ، اما ممکن است باعث گرم شدن بیش از حد شود که این امر بر پایداری طولانی مدت سلول تأثیر می گذارد. علاوه بر این ، ناهموار بودن نور نیز عامل اصلی مؤثر بر پایداری خروجی سلولهای خورشیدی پلی کریستالی است. به خصوص در مورد پوشش ابر ، روزهای ابری یا تغییرات زیادی در زاویه نور ، جریان خروجی و ولتاژ سلول مستعد نوسانات است و باعث کاهش کارایی کلی تولید می شود.
دما همچنین تأثیر معنی داری بر ولتاژ و خروجی جریان سلولهای خورشیدی پلی کریستالی دارد. ولتاژ خروجی سلولهای خورشیدی معمولاً با افزایش دما کاهش می یابد. این امر به این دلیل است که وقتی دمای مواد نیمه هادی سلول خورشیدی افزایش می یابد ، تحرک الکترونهای موجود در آن افزایش می یابد و در نتیجه افزایش مقاومت داخلی باتری ایجاد می شود و از این طریق ولتاژ خروجی را کاهش می دهد. به خصوص در محیط های تابستان یا درجه حرارت بالا ، راندمان کار سلولهای خورشیدی پلی کریستالی تحت تأثیر قرار می گیرد و در نتیجه کاهش ولتاژ خروجی ایجاد می شود که به نوبه خود بر عملکرد کلی سیستم تأثیر می گذارد. بنابراین ، در محیط های درجه حرارت بالا ، طراحان معمولاً اقدامات مدیریت حرارتی ، مانند اضافه کردن دستگاه های اتلاف گرما یا بهینه سازی ساختار باتری را انجام می دهند تا تأثیر منفی دما بر عملکرد باتری کاهش یابد.
پیری باتری و پوسیدگی نور نیز عواملی هستند که بر پایداری ولتاژ و خروجی جریان تأثیر می گذارد. با گسترش زمان استفاده ، سلولهای خورشیدی پلی کریستالی کاهش عملکرد خاصی را تجربه می کنند و راندمان تبدیل فوتوالکتریک باتری به تدریج کاهش می یابد و در نتیجه کاهش قدرت تولید سال به سال انجام می شود. این فرایند کاهش معمولاً کند است ، اما پس از استفاده طولانی مدت ، ممکن است باعث شود ولتاژ و خروجی فعلی باتری به تدریج ناپایدار شود. به منظور کاهش تأثیر کاهش ، بسیاری از سلولهای خورشیدی پلی کریستالی با کیفیت بالا از فناوری ضد تخریب استفاده می کنند و بسیاری از سیستم های انرژی خورشیدی مجهز به تجهیزات نظارت برای تشخیص خروجی باتری در زمان واقعی هستند و سریعاً کشف و برخورد با آن مشکل خروجی ناپایدار.
برای مقابله با مشکلات فوق ، سیستم های تولید انرژی خورشیدی مدرن معمولاً مجهز به اینورترها و فناوری ردیابی حداکثر قدرت (MPPT) هستند. این فناوری ها می توانند حالت کار را با توجه به خروجی زمان واقعی باتری تنظیم کنند تا اطمینان حاصل شود که ولتاژ و جریان خروجی همیشه در محدوده بهینه نگه داشته می شود. اینورتر مسئول تبدیل قدرت DC به قدرت AC و تنظیم پویا با توجه به ولتاژ و نوسانات فعلی باتری است. در حالی که فناوری MPPT تضمین می کند که سیستم همیشه با ردیابی حداکثر قدرت باتری در زمان واقعی ، بهترین توان خروجی را در شرایط مختلف نور و دما بدست می آورد. این فن آوری ها پایداری سلولهای خورشیدی چند کریستالی را در کاربردهای عملی ، به ویژه در تغییر شرایط محیطی ، تا حد زیادی بهبود بخشیده اند.
تعمیر و نگهداری منظم و بازرسی نیز برای اطمینان از پایداری خروجی باتری مهم است. پس از عمل طولانی مدت ، سلولهای خورشیدی ممکن است گرد و غبار ، خاک یا سایر زباله ها را جمع کنند ، که ممکن است نور را مسدود کند یا بر مدیریت حرارتی باتری تأثیر بگذارد و از این طریق بر خروجی باتری تأثیر بگذارد. تمیز کردن منظم و بازرسی از سطح باتری و همچنین اطمینان از عملکرد اتلاف گرما از سیستم باتری طبیعی ، می تواند عمر سرویس باتری را افزایش داده و یک ولتاژ نسبتاً پایدار و خروجی فعلی را حفظ کند .
